W homilii metropolita nawiązał do fragmentu Ewangelii o burzy na jeziorze. – Fale wzburzonego jeziora wlewają się do łodzi, stąd okrzyk Apostołów „Panie nic cię nie obchodzi, że giniemy?” Lęk, przerażenie, strach o życie. Nic dziwnego, lęk jest przecież zjawiskiem powszechnym towarzyszącym naszemu życiu. Boją się małe dzieci, boją się dorośli, od lęku nie są woli ludzie starsi – zaznaczał abp Kupny. Tłumaczył, że lęk może nas paraliżować, niszczyć, ale ma również funkcje pozytywne – m.in. ochronne, kiedy jest sygnałem narastającego zagrożenia. Może skłaniać do ostrożności, może być elementem mądrości życiowej. W pewnych wypadkach lęk przed karą może też postawić tamę poczuciu bezkarności, pomaga opanować samowolę. – Trzeba sobie zadać pytanie, o jakim lęku myślał Chrystus, kiedy mówił „Nie bójcie się”. Na pewno nie o tym, który pomaga i pobudza do kreatywnego działania, ale o tym, który niszczy, który odbiera wolność i skłania człowieka do złego. O lęku, który zamyka usta wtedy, kiedy trzeba mówić, który paraliżuje wtedy, kiedy trzeba działać. O lęku, który uniemożliwia powiedzenie prawdy. O lęku, który uniemożliwia głoszenie Ewangelii – podkreślał hierarcha.

– Są też takie lęki, które przeszkadzają w rozwoju duchowym. Człowiek jest zupełnie inny w świecie swoich myśli, a inny na zewnątrz. Jakby dwoje ludzi było w jednym człowieku. Rozdarty, rozdwojony i tak naprawdę nie wiadomo, w której części jest prawdziwy: czy prawdziwy jest przed Bogiem na kolanach, czy prawdziwy jest za drzwiami świątyni – mówił arcybiskup. I dodawał, że sprawa „lęku” nie dotyczy tylko naszych czasów, jest aktualna od wieków. – Jednak wielkością człowieka jest to, że może swój strach przezwyciężyć. Zwłaszcza wtedy, kiedy przez żywą wiarę jest świadomy swojej godności, swojego przeznaczenia, swojego powołania. Zwłaszcza wtedy, kiedy jest pewien pomocy Boga i wsłuchał się w Jeremiaszowe słowa „Ale Pan jest ze mną” – tłumaczył abp Kupny. Przekonywał, że w oczach Boga liczymy się zawsze, choć byśmy sami o sobie mieli jak najgorsze zdanie. – Nie musisz się siostro, bracie lękać tego świata. Bóg jest z nami, tak jak w tej łodzi z Apostołami. Może nie odpowie od razu, ale na pewno nas nie opuści, będzie działał. Miejmy odwagę uwierzyć i zaufać Bogu – prosił metropolita.

Po Eucharystii był czas na wspólne świętowanie podczas IX Festynu Parafialnego. Nie zabrakło ciekawych atrakcji, stoisk, występów, a cały dochód z festynu został przekazany na wsparcie dla Sióstr Karmelitanek. – One każdego dnia roztaczają nad nami parasol duchowej modlitwy. Chcemy im podziękować i wesprzeć – mówił proboszcz parafii ks. Zbigniew Orda. Wolontariusze z parafialnej Caritas rejestrowali także dawców szpiku kostnego. – Jesteśmy z parafii NMP Nieustającej Pomocy. Mamy pomoc zapisaną w genach – przekonywał ks. Orda.