Reklama

Niedziela Łódzka

Apostołka Łodzi – święta od Eucharystii

Figurka Matki Bożej, przed którą składały swoje przyrzeczenia dziewczęta z sodalicji mariańskiej, krzyż słyszący każdą jej modlitwę, prośbę, dziękczynienie i lipy przy kościele Matki Boskiej Zwycięskiej – to świadkowie pamiętający apostołkę Łodzi

Niedziela łódzka 28/2019, str. VI

[ TEMATY ]

św. Urszula Ledóchowska

S. Janina Sabat USJK

Relikwie świętej w domu na Czerwonej

Relikwie świętej w domu na Czerwonej

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Święta Urszula Ledóchowska, bo o niej mowa, tu się wychowywała, katechizowała, uwrażliwiała i fascynowała miłością do Boga i Ojczyzny. To Kobieta, której śladów w Łodzi i okolicach jest tak wiele. Hrabianka, której praca porywała i zjednywała zgromadzeniu urszulanek tylu ludzi.

Przecierała szlaki, pokazywała, że można, jednocześnie niosąc Boga i uśmiech. „Niespokojna dusza”, która tak mocno była osadzona w Bogu. Obok św. Faustyny i sługi Bożej Stanisławy Leszczyńskiej kolejna kobieta, która zawojowała to miasto. I kolejna, która jest jego symbolem.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Krzyż i odwaga

Od 1922 r. związana z robotniczym miastem. Szlak św. Urszuli to niemal cała Łódź. Idziemy więc, zaczynając od klasztoru i kościoła przy ul. Obywatelskiej. To ten teren podarowała zgromadzeniu rodzina Przybyłów, której trzy córki wstąpiły do urszulanek. To projekt tego kościoła osobiście zatwierdzała matka Urszula. To tu znajduje się krzyż, który całowała, dotykała.

W jej zapiskach jest informacja: „25.07.1935 – Wieczorem do Łodzi. Dwudziestego szóstego lipca rano z siostrą Łozińską u księdza biskupa, zawsze dla nas tak dobrego. Potem do Kazimierza 43. Dzieci tamtejsze (setka) pod opieką naszych sióstr witały nas śpiewem. Ogólna radość. Porządek wzorowy. Po południu o osiemnastej na Obywatelskiej poświęcenie nowego ołtarza w naszym kościółku. Śliczny ołtarz – w środku duży krzyż z drewnianą wyrzeźbioną postacią Chrystus ładnie zachęca do modlitwy. Ksiądz biskup poświęcił, ślicznie przemówił. Potem był na podwieczorku u nas”.

Są też jej relikwie. Ale to właśnie ten krzyż – tak wymowny, tak prosty, tak wiele mówi i znaczy dla tych, którzy się tu modlą. Obywatelska to cały kompleks z ogrodem – zgodnie z charyzmatem św. Urszuli – jest i przedszkole, do którego, co pamiętam sprzed laty, zapisywano dzieci wtedy, gdy dopiero się urodziły, jest okno życia, w którym siostry znalazły dwoje dzieci, jest miejsce dla mam, harcerzy, dla starszych i młodszych.

Reklama

Siostry prowadzą grotę solną, obok której przygotowano małą izbę pamięci – pokoik św. Urszuli. Nie wszystko jest tu z tamtego czasu, ale na pewno czymś ją pamiętającym jest drewniany fotel. Czy jak na nim usiądę, to choć trochę poznam ją i jej świętość? Zrozumiem, czemu była takim magnesem? Skąd czerpała siły i mądrość? Tak otwarta i tak nowatorska, tak odważna i niezłomna.

Figurka Matki Bożej

Na Czerwonej 6 jest dom studentek prowadzony przez siostry. Kamienica, którą na początku lat 20. XX wieku ofiarował fabrykant Ludwik Geyer, by urszulanki prowadziły ochronkę dla dzieci robotników jego fabryki, stała się wkrótce także miejscem kursów katechetycznych, rekolekcji, spotkań i zebrań sodalicji mariańskiej, katechetek i nauczycielek z całego miasta. W niej Urszula zorganizowała doskonałą szkołę życia chrześcijańskiego dla dziewcząt i kobiet. To tu, bądź w pobliskich budynkach fabrykanta, odbywały się odczyty, które przygotowywała matka Urszula. Tu także setki dzieci spędzało wolny czas – były akademie i przedstawienia patriotyczne, zawody sportowe. Działała też Krucjata Eucharystyczna, którą na wzór Francji Ledóchowska ściągnęła do Polski. Liczyła 200 tys. dzieci, ale najwięcej było ich właśnie w Łodzi.

Czy na Czerwonej – w domu wielokrotnie remontowanym, zabranym po wojnie siostrom i oddanym dopiero w latach dziewięćdziesiątych, są jakieś ślady? Otwiera nam siostra przełożona. Mówi o trzech – przywiezionych przez św. Urszulę ze Skandynawii – figurkach – Matki Bożej, św. Józefa i Pana Jezusa. Na jednej z nich jest tabliczka. Co tam napisano? Nikt nie wie. Trzeba się położyć, by odczytać. To Maryja, przed którą od 1923 r. w obecności św. Urszuli dziewczęta z sodalicji mariańskiej składały swoje przyrzeczenia. Dziś stoi w oknie. Choć to niemal relikwia. W kaplicy jest też tabernakulum, które pamięta jeszcze czasy apostołki. – Tu klęczała – mówi wzruszona s. Janina, z którą wybrałam się na tę trasę. Przed domem wybrukowane podwórko – to po nim chodziła hrabina Ledóchowska – zakonnica, gdy co miesiąc przyjeżdżała do Łodzi na spotkania z dziewczętami.

Reklama

Czy ktoś pamięta?

Naprzeciw Biała Fabryka. To tu większe odczyty, dzięki uprzejmości Ludwika Geyera i jego żony, organizowała św. Urszula. W jakim to miejscu? Pani Lidia – etnograf – obiecała odszukać w zapiskach, w starych wspomnieniach, w kronikach. – Znajdziemy jej ślad – uśmiecha się.

Nieopodal jest katedra. W niej od niedawna relikwie świętej. I dom – księgarnia, wybudowana od nowa, ale na wzór starego, drewnianego budynku – prawdopodobnie pierwszego miejsca, w którym mieszkały zaproszone przez bp. Tymienieckiego do Łodzi – siostry.

– Wiecie, że tu była? – pytam pracownic księgarni. Jednak żadna o tym nie słyszała. A przecież z kronik wiadomo, że miały tu ciasne mieszkanko – zagrzybione, wilgotne, bez wody i wygód. Ale nawet tu przyjęły pięć katechetek świeckich. Czy ktoś jednak o tym pamięta?

Uśmiech, przykład, szczęście

I kościół Matki Boskiej Zwycięskiej – tu odbywały się coroczne dni krucjaty eucharystycznej. Z katedry do tej świątyni szły procesyjnie dzieci. „Ludzie przystawali na ulicach, z dumą patrząc na swoje dzieci odważnie wyznające przynależność do Chrystusa” – czytamy w jednym z opracowań. W archiwach jest jedno zdjęcie – z matką Urszulą i proboszczem parafii – ks. Dominikiem Kaczyńskim – świętym i wspaniałym kapłanem, który zginął w Dachau – na schodach świątyni ponad 2 tys. dzieci. Uśmiechniętych, szczęśliwych.

Kilkaset metrów dalej kamienica przy ul. Kopernika 51. Śladu nie ma, że był tu dom wychowawczy, który siostry przejęły od miasta. Może jednak duch tego miejsca gdzieś pozostał? Po alkohol do pobliskiego sklepu idzie kobieta – widząc zakonnicę przystaje i mówi: „Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus”. I przyznaje, że nic o Urszuli i tym miejscu nie wie, ale wierzy w Pana Boga.

Przez ten dom przewinęły się setki dziewcząt. Zabierane na rekolekcje do Pniew, na wypoczynek do podłódzkiego Kazimierza, po latach były wdzięczne za wychowanie, wpojone wartości i serce. Bo urszulanki to od początku opieka nad sierotami i dziewczętami, patriotyczne wychowanie i kult Eucharystii. Taki, którym żyła św. Urszula. Pokazując, że w Eucharystii, służbie drugiemu człowiekowi i zjednoczeniu z Bogiem jest siła.

2019-07-10 09:42

Ocena: +1 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

29 maja – wspomnienie św. Urszuli Ledóchowskiej

[ TEMATY ]

św. Urszula Ledóchowska

Archiwum Sióstr Urszulanek SJK

M. Urszula Ledóchowska była matką dla zakonnic, ale też najlepszą opiekunką, zatroskaną jak matka o najmłodszych

M. Urszula Ledóchowska była matką dla zakonnic, ale też najlepszą opiekunką,
zatroskaną jak matka o najmłodszych

W kalendarzu liturgicznym Kościół wspomina 29 maja św. Urszulę Ledóchowską, założycielkę Zgromadzenia Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego (urszulanek szarych). Żyła na przełomie wieków (1865-1939) i czasów. Niemal na jej oczach zmieniała się karta historii europejskiej. W pracy apostolskiej matka Urszula niejednokrotnie decydowała się na rozwiązania awangardowe, na owe czasy wręcz rewolucyjne, które do dziś nie straciły na aktualności, przeciwnie – znalazły pełne potwierdzenie w tendencjach i zaleceniach II Soboru Watykańskiego.

Julia Ledóchowska urodziła się 17 kwietnia 1865 r. w Loosdorf w austriackiej diecezji Sankt Pölten. Jej rodzicami byli Antoni Ledóchowski, polski emigrant polityczny i Józefina ze szwajcarskiej rodziny Salis-Zizers. Uczęszczała do szkoły, prowadzonej przez Instytut Panien Angielskich w Sankt Pölten, tam też przyjęła pierwszą Komunię świętą oraz sakrament bierzmowania. Dzięki atmosferze domu rodzinnego miała szczęśliwe dzieciństwo. Pobierała lekcje malarstwa, literatury i języków obcych, lubiła sport, jeździła konno i na łyżwach, pływała, chętnie tańczyła. Co najważniejsze jednak, od najwcześniejszych lat doświadczała i uczyła się wzajemnej miłości, dobroci i radości. Z tym kapitałem weszła w dorosłe życie.

CZYTAJ DALEJ

Ks. Piotr Pawlukiewicz: Bóg nie może się na Ciebie doczekać!

2024-03-27 07:20

[ TEMATY ]

ks. Piotr Pawlukiewicz

B.M. Sztajner/Niedziela

ks. Piotr Pawlukiewicz (1960 – 2020) wygłosił tysiące kazań

ks. Piotr Pawlukiewicz (1960 – 2020) wygłosił tysiące kazań

Pomyślałem sobie: „Boże, ta babcia nawet jeszcze Komunii Świętej nie przyjęła, a już się w niej wyzwalają czyny miłości. Jaka ta miłość jest niecierpliwa! Jak się nie może doczekać!”. Tak samo nie może się doczekać Bóg. Na ciebie.

Jeszcze jeden fragment Ewangelii. Pozornie też wam znany, ale czy na pewno? „Pewien człowiek miał dwóch synów. Młodszy z nich rzekł do ojca: «Ojcze, daj mi część majątku, która na mnie przypada». Podzielił więc majątek między nich. Niedługo potem młodszy syn, zabrawszy wszystko, odjechał w dalekie strony i tam roztrwonił swój majątek, żyjąc rozrzutnie. A gdy wszystko wydał, nastał ciężki głód w owej krainie i on sam zaczął cierpieć niedostatek. Poszedł i przystał do jednego z obywateli owej krainy, a ten posłał go na swoje pola, żeby pasł świnie. Pragnął on napełnić swój żołądek strąkami, którymi żywiły się świnie, lecz nikt mu ich nie dawał. Wtedy zastanowił się i rzekł: Iluż to najemników mojego ojca ma pod dostatkiem chleba, a ja tu z głodu ginę. Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie; już nie jestem godzien nazywać się twoim synem: uczyń mię choćby jednym z najemników. Wybrał się więc i poszedł do swojego ojca. A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go. A syn rzekł do niego: «Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie, już nie jestem godzien nazywać się twoim synem». Lecz ojciec rzekł do swoich sług: «Przynieście szybko najlepszą szatę i ubierzcie go; dajcie mu też pierścień na rękę i sandały na nogi! Przyprowadźcie utuczone cielę i zabijcie: będziemy ucztować i bawić się, ponieważ ten mój syn był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się». I zaczęli się bawić. Tymczasem starszy jego syn przebywał na polu. Gdy wracał i był blisko domu, usłyszał muzykę i tańce. Przywołał jednego ze sług i pytał go, co to ma znaczyć. Ten mu rzekł: «Twój brat powrócił, a ojciec twój kazał zabić utuczone cielę, ponieważ odzyskał go zdrowego ». Na to rozgniewał się i nie chciał wejść; wtedy ojciec jego wyszedł i tłumaczył mu. Lecz on odpowiedział ojcu: «Oto tyle lat ci służę i nigdy nie przekroczyłem twojego rozkazu; ale mnie nie dałeś nigdy koźlęcia, żebym się zabawił z przyjaciółmi. Skoro jednak wrócił ten syn twój, który roztrwonił twój majątek z nierządnicami, kazałeś zabić dla niego utuczone cielę». Lecz on mu odpowiedział: «Moje dziecko, ty zawsze jesteś przy mnie i wszystko moje do ciebie należy. A trzeba się weselić i cieszyć z tego, że ten brat twój był umarły, a znów ożył, zaginął, a odnalazł się»”*.

CZYTAJ DALEJ

Lublin. Światu potrzeba ludzi takich jak św. Józef

2024-03-28 11:02

Katarzyna Artymiak

W sanktuarium św. Józefa u ojców Karmelitów w Lublinie tradycyjnie odbył się odpust z racji uroczystości św. Józefa. Poprzedziła go nowenna, którą w tym roku poprowadził o. Paweł Baraniecki z lubelskiej wspólnoty. W dniu uroczystości miał miejsce akt poświęcenia się św. Józefowi, który złożyło w ciągu dnia co najmniej 600 osób oraz poświęcenie lilii, symbolu św. Józefa. Mszy św. odpustowej przewodniczył i okolicznościową homilię wygłosił ks. Emil Mazur, duszpasterz młodzieży i dyrektor Spotkań Młodzieży Archidiecezji Lubelskiej.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję