Reklama

Świat

Misjonarz Eskimosów misjonarzem Miłosierdzia

Niedziela Ogólnopolska 8/2016, str. 6

[ TEMATY ]

misjonarze

misjonarz

Archiwum ks. Marcina Rumika

Ks. Marcin Rumik – misjonarz Eskimosów i misjonarz miłosierdzia; od tej pory pełni szczególną rolę posłańca Miłosierdzia, zbawienia i pokoju. Na zdjęciu podczas rozmowy z abp. Rino Fisichellą w Watykanie

Ks. Marcin Rumik – misjonarz Eskimosów i misjonarz miłosierdzia; od tej pory pełni
szczególną rolę posłańca Miłosierdzia, zbawienia i pokoju. Na zdjęciu podczas rozmowy
z abp. Rino Fisichellą w Watykanie

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

A ten, który jedzie do Arktyki, niech się ciepło ubierze – powiedział żartobliwie Ojciec Święty Franciszek, zwracając się do polskiego misjonarza ks. Marcina Rumika. Obecny na spotkaniu z misjonarzami miłosierdzia abp Rino Fisichella, przewodniczący Papieskiej Rady ds. Krzewienia Nowej Ewangelizacji, uprzedzając słowa Papieża, w swoim przemówieniu zaznaczył m.in., że misjonarze miłosierdzia docierają nawet na najdalsze krańce świata. Audiencja odbyła się 9 lutego br. w Sali Królewskiej Pałacu Apostolskiego. Pojawili się tam wybrani przez Papieża misjonarze z całego świata.

Główne uroczystości odbyły się 10 lutego br. – w Środę Popielcową – w Bazylice Watykańskiej, gdzie Ojciec Święty wraz z misjonarzami miłosierdzia celebrował uroczystą Mszę św., podczas której rozesłał misjonarzy, „by nieśli w różne regiony świata radosną wieść miłosierdzia”. W modlitwie posłania powiedział: – Spójrz, o Panie, na te Twoje sługi, których posyłamy jako posłańców Miłosierdzia, zbawienia i pokoju.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Przypomnijmy, że na mocy przywileju Papieża misjonarz miłosierdzia może odpuszczać grzechy zastrzeżone dotychczas jedynie dla Stolicy Apostolskiej.

Reklama

Ks. Marcin Rumik, młody i energiczny kapłan, pochodzi z archidiecezji częstochowskiej, z parafii pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Gorzkowicach. Urodził się 26 grudnia 1981 r. w Piotrkowie Trybunalskim. Święcenia kapłańskie przyjął w 2007 r. Pracował jako wikariusz w parafii pw. św. Józefa Robotnika w Popowie oraz w parafii pw. św. Jadwigi Królowej w Częstochowie. Był także moderatorem ruchu Domowy Kościół i Diakonii Ewangelizacyjnej. Od 5 lat przebywa na misjach w Rankin Inlet w diecezji Churchill-Hudson Bay w Arktyce Kanadyjskiej, gdzie pracuje z rdzennymi mieszkańcami tej części globu – Inuitami.

Zanim ks. Rumik udał się z wizytą do Rzymu, parę dni przebywał tuż przy równiku – w gorącym Singapurze, gdzie celebrował Mszę św. dla Polonii. 25 stycznia odwiedził rodzinne strony w Polsce, także umiłowaną Częstochowę, a w niej redakcję „Niedzieli”, gdzie spotkał się z redaktor naczelną Lidią Dudkiewicz. W krótkim czasie swojego tu pobytu podzielił się problemami, z jakimi przyszło mu się zmierzyć, takimi jak samotność czy zagrożenia związane z życiem na dalekiej Północy, ale mówił też o spokoju, radości i poczuciu bycia potrzebnym. Opowiadał również anegdoty z życia misyjnego w Arktyce. Wizyta ks. Rumika w Częstochowie zbiegła się z zamknięciem numeru 5. „Niedzieli”, z datą 31 stycznia 2016 r., w którym znalazł się tekst wywiadu udzielonego przez tego wiernego świadka miłości Chrystusa naszemu tygodnikowi.

2016-02-17 08:57

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Na ulicach wielkich miast, wśród stepów i piasków pustyni

W Roku Wiary nakładem Wydawnictwa Missio-Polonia przy PDM ukazała się książka bł. ks. Józefa Allamano zatytułowana: „Takimi bądźcie. Misyjna duchowość i pedagogia”. Publikacja pozwala poznać „fundamenty” założonych przez bł. ks. Józefa Allamano Zgromadzeń Misjonarzy i Misjonarek Matki Bożej Pocieszenia (Consolata). Misjonarze Pocieszenia obecni są w Polsce zaledwie od 2008 r., a już dali się poznać jako ludzie, którzy z radością i zapałem służą misyjnej animacji i współpracy – także w ramach Papieskich Dzieł Misyjnych.

CZYTAJ DALEJ

Św. Wojciech, Biskup, Męczennik - Patron Polski

Niedziela podlaska 16/2002

Obok Matki Bożej Królowej Polski i św. Stanisława, św. Wojciech jest patronem Polski oraz patronem archidiecezji gnieźnieńskiej, gdańskiej i warmińskiej; diecezji elbląskiej i koszalińsko-kołobrzeskiej. Jego wizerunek widnieje również w herbach miast. W Gnieźnie, co roku, w uroczystość św. Wojciecha zbiera się cały Episkopat Polski.

Urodził się ok. 956 r. w czeskich Libicach. Ojciec jego, Sławnik, był głową możnego rodu, panującego wówczas w Niemczech. Matka św. Wojciecha, Strzyżewska, pochodziła z nie mniej znakomitej rodziny. Wojciech był przedostatnim z siedmiu synów. Ks. Piotr Skarga w Żywotach Świętych tak opisuje małego Wojciecha: "Będąc niemowlęciem gdy zachorował, żałość niemałą rodzicom uczynił, którzy pragnąc zdrowia jego, P. Bogu go poślubili, woląc raczej żywym go między sługami kościelnymi widząc, niż na śmierć jego patrzeć. Gdy zanieśli na pół umarłego do ołtarza Przeczystej Matki Bożej, prosząc, aby ona na służbę Synowi Swemu nowego a maluczkiego sługę zaleciła, a zdrowie mu do tego zjednała, wnet dzieciątko ozdrowiało". Był to zwyczaj upraszania u Pana Boga zdrowia dla dziecka, z zobowiązaniem oddania go na służbę Bożą.

Św. Wojciech kształcił się w Magdeburgu pod opieką tamtejszego arcybiskupa Adalbertusa. Ku jego czci przyjął w czasie bierzmowania imię Adalbertus i pod nim znany jest w średniowiecznej literaturze łacińskiej oraz na Zachodzie. Z Magdeburga jako dwudziestopięcioletni subdiakon wrócił do Czech, przyjął pozostałe święcenia, 3 czerwca 983 r. otrzymał pastorał, a pod koniec tego miesiąca został konsekrowany na drugiego biskupa Pragi.

Wbrew przyjętemu zwyczajowi nie objął diecezji w paradzie, ale boso. Skromne dobra biskupie dzielił na utrzymanie budynków i sprzętu kościelnego, na ubogich i więźniów, których sam odwiedzał. Szczególnie dużo uwagi poświęcił sprawie wykupu niewolników - chrześcijan. Po kilku latach, rozdał wszystko, co posiadał i udał się do Rzymu. Za radą papieża Jana XV wstąpił do klasztoru benedyktynów. Tu zaznał spokoju wewnętrznego, oddając się żarliwej modlitwie.

Przychylając się do prośby papieża, wiosną 992 r. wrócił do Pragi i zajął się sprawami kościelnymi w Czechach. Ale stosunki wewnętrzne się zaostrzyły, a zatarg z księciem Bolesławem II zmusił go do powtórnego opuszczenia kraju. Znowu wrócił do Włoch, gdzie zaczął snuć plany działalności misyjnej. Jego celem misyjnym była Polska. Tu podsunięto mu myśl o pogańskich Prusach, nękających granice Bolesława Chrobrego.

W porozumieniu z Księciem popłynął łodzią do Gdańska, stamtąd zaś morzem w kierunku ujścia Pregoły. Towarzyszem tej podróży był prezbiter Benedykt Bogusz i brat Radzim Gaudent. Od początku spotkał się z wrogością, a kiedy mimo to próbował rozpocząć pracę misyjną, został zabity przez pogańskiego kapłana. Zabito go strzałami z łuku, odcięto mu głowę i wbito na żerdź. Cudem uratowali się jego dwaj towarzysze, którzy zdali w Gnieźnie relację o męczeńskiej śmierci św. Wojciecha. Bolesław Chrobry wykupił jego ciało i pochował z należytymi honorami. Zginął w wieku 40 lat.

Św. Wojciech jest współpatronem Polski, której wedle legendy miał także dać jej pierwszy hymn Bogurodzica Dziewica. Po dziś dzień śpiewa się go uroczyście w katedrze gnieźnieńskiej. W 999 r. papież Sylwester II wpisał go w poczet świętych. Staraniem Bolesława Chrobrego, papież utworzył w Gnieźnie metropolię, której patronem został św. Wojciech. Około 1127 r. powstały słynne "drzwi gnieźnieńskie", na których zostało utrwalonych rzeźbą w spiżu 18 scen z życia św. Wojciecha. W 1928 r. na prośbę ówczesnego Prymasa Polski - Augusta Kardynała Hlonda, relikwie z Rzymu przeniesiono do skarbca katedry gnieźnieńskiej. W 1980 r. diecezja warmińska otrzymała, ufundowany przez ówczesnego biskupa warmińskiego Józefa Glempa, relikwiarz św. Wojciecha.

W diecezji drohiczyńskiej jest także kościół pod wezwaniem św. Wojciecha w Skibniewie (dekanat sterdyński), gdzie proboszczem jest obecnie ks. Franciszek Szulak. 4 kwietnia 1997 r. do tej parafii sprowadzono z Gniezna relikwie św. Wojciecha. 20 kwietnia tegoż roku odbyły się w parafii diecezjalne obchody tysiąclecia śmierci św. Wojciecha.

CZYTAJ DALEJ

Łódź: Obchody Dnia Włókniarza

2024-04-23 17:30

[ TEMATY ]

archidiecezja łódzka

Piotr Drzewiecki

Włókniarki z dawnych zakładów „Poltex” opowiedziały jak wyglądała ich praca w czasach świetności przemysłu włókienniczego w Łodzi. Opowieści ubogaciły występy muzyczne, warsztaty i poczęstunek.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję