Drodzy Bracia i Siostry

Opis kuszenia Jezusa na pustyni, który przed chwilą przedstawił nam św. Marek jest bardzo krótki, wprost lakoniczny, ale zawiera szczególnie ważne przesłanie dla nas na tegoroczny Wielki Post.

1. Zwycięstwo nad szatanem
Po pierwsze widzimy, że Pan Jezus przed rozpoczęciem publicznej działalności idzie na długą, czterdziestodniową modlitwę i to na osobności. Intensywna modlitwa denerwuje szatana, który nie może jej znieść, dopuszcza się pokus i już na progu działalności Pana, zostaje pokonany. To staje się wskazówką dla nas, uwodzonych przez świat i kuszonych przez szatana, że pokonanie go będzie możliwe dzięki modlitwie. Mocą Chrystusa, nie naszą. Wiemy jednak, jak trudno jest o dobrą modlitwę!
Intensywna i szczera modlitwa, odosobnienie, posty i wyrzeczenia stoją u podstaw duchowości chrześcijańskiej, skoro te praktyki stosował nasz Zbawiciel.
Kolejną, ważną zachętę skierował do nas Pan Jezus na tegoroczny Wielki Post w ostatnim zdaniu dzisiejszej Ewangelii: nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię (Mk 1, 15). Chrześcijanin to zatem człowiek stałego nawrócenia, stałego rozwoju. Rozumieli to dobrze święci, którzy uznawali się za autentycznych grzeszników, pragnęli odpokutować swoje dawne grzechy, ale widząc codzienne słabości, starali się coraz głębiej wierzyć i kochać ofiarną miłością Boga oraz ludzi.
A zatem: nawracajmy się i wierzmy w Ewangelię. Spróbujmy przy tym być realistami. Żyjemy w świecie, który okazuje się zarazem mocny i słaby, zdolny do najlepszego i do najgorszego, stoi bowiem przed nim droga postępu i cofania się, braterstwa i nienawiści… Zakłócenie równowagi, na które cierpi świat dzisiejszy, w istocie wiąże się z bardziej podstawowym zachwianiem równowagi, która ma miejsce w sercu ludzkim (KDK 9).
Słusznie narzekamy na obserwowaną niesprawiedliwość i zadawane krzywdy ludzkie, na przemoc, nienawiść i nieczystość. Grzech zawsze trzeba nazywać złem i pamiętać, że ono dotyka nas wszystkich, obraża Boga a rozlewając się po świecie uderza i w nas. Przemoc, terroryzm i mafijne metody band przenoszą się do Pakistanu i Indii, do Europy i do Polski a od nas do innych krajów. Zło się umiędzynarodawia i globalizuje. Także dobro powinno nabierać wymiaru globalnego, powszechnego. Potrzebna jest powszechna wrażliwość sumień, uzdrowienie duchowe, zryw ku przemianie. Konieczne jest nawrócenie.
Czy ludzie są jeszcze w stanie usłyszeć dziś wezwanie Jezusa: nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię?
Moc zbawcza ciągle jest żywa, ta sama w Jezusie i w nas, to Duch Święty, który Jezusa wyprowadził na pustynię (por. Łk 4, 1), a którego On zostawił w Kościele ma moc dokonać przemiany serc i obyczajów. Warunkiem jest nasza dobra wola, współpraca z Bogiem, nawrócenie.
Sługa Boży Jan Paweł II pokornie zachęcał: Pozwólmy Duchowi wyprowadzić się na pustynię, aby wraz z Jezusem doświadczyć kruchości istoty stworzonej i bliskości Boga, który zbawia (9.09.1997).
Bez pomocy Ducha Świętego życie będzie pustynią, dzięki Duchowi Świętemu pustynia zaowocuje nowym życiem, a modlitwa w samotności napełni wewnętrzną mocą tak, że słaby człowiek zdoła zwyciężyć i siebie, i szatana.

2. Wyrzeczeniem wesprzeć potrzebujących
Pamiętajmy, że Bóg wzywa do pokuty nie po to, aby nas osłabić czy upokorzyć, ale po to, byśmy lepiej poznali i zrozumieli siebie samych, pogodzili się z sobą, z ludźmi i Bogiem, bo to jest droga, która prowadzi do zwycięstwa trwałego, do zbawienia.
Św. Augustyn widząc użyteczność postu w relacji do Boga pisał: zadaję sobie wielkie udręki, aby On mi przebaczył, sam siebie karzę, aby On mi pomógł, by znalazł we mnie upodobanie, by pozwolił zaznać Jego słodyczy (Mowa 400, 3).
Papież Benedykt XVI w orędziu na tegoroczny Wielki Post przypomina, żebyśmy podejmując jakieś wyrzeczenie, przyszli z pomocą innym, ponieważ dobrowolny post pomaga nam naśladować Dobrego Samarytanina, który pochyla się nad cierpiącym bratem i spieszy mu z pomocą. Nasz wolny wybór, jakim jest rezygnacja z czegoś, aby pomóc innym, w konkretny sposób pokazuje, że bliźni przeżywający trudności nie jest nam obcy (11.XII.2008).
Chrześcijaństwo jest wielką religią przez to, że głosi ewangelię miłości, że każe pamiętać o innych, motywuje do przezwyciężania samolubstwa i egoizmu.

3. Nowa perspektywa Wielkiego Postu
Rok duszpasterski, który przeżywamy zachęca do troski o życie, o to, abyśmy nie żyli dla siebie, ale dla Boga (2 Kor 5, 15) starali się to życie ziemskie przeżyć godnie, radośnie i twórczo. Po każdym z nas powinien zostać jakiś ślad dobra, jakieś piękne i mądre powiedzenie, które będzie uczyć innych, jakieś dzieło, czyn, który będą wspominać ludzie ucząc się żyć lepiej, godniej, mądrzej. Żyjmy tak, aby danego nam czasu nie zmarnować, ale uzyskać życie wieczne.
Właśnie w Wielkim Poście Duch Święty przypomina: nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię. Odstąpcie od wszystkich waszych grzechów… utwórzcie sobie nowe serce i nowego ducha. Nawróćcie się a żyć będziecie (Ez 18).
A zatem, nie zmarnujmy czasu łaski. Pogłębiajmy wiarę podczas biblijnych rozważań Męki Pańskiej, poprzez współczującą modlitwę Drogi Krzyżowej i Gorzkich Żali, które niech gromadzą wszystkich parafian. W te nabożeństwa włączajcie dzieci i młodzież, aby zdrowa tradycja przenikała nowe pokolenia, bo w życiu spotkają różne, trudne sytuacje. Przezwyciężą je jeśli będą mocni wiarą i Duchem. Módlmy się więcej i gorliwiej w tym Wielkim Poście także za grzeszników, a zwłaszcza za tego, który odszedł najdalej, o łaskę jego nawrócenia. Módlmy się za tych, co utracili wiarę, aby Pan Bóg ich odnalazł, i aby odnaleźli Boga.
Obserwujcie wydarzenia w Ojczyźnie naszej i reagujcie na nie zgodnie z sumieniem i nauką Kościoła, otaczając modlitwą i zachętą do wierności Bogu wszystkich, których spotkacie na drogach waszego życia.
Wpatrzony w Bolesną Matkę Pana wchodzę z Drogimi mi Kapłanami i z Wami, Drodzy Diecezjanie, w ten ważny okres rozważań Tajemnicy naszego Odkupienia, ufając, że będzie to czas odrodzenia i nawrócenia, czas wynagrodzenia za grzechy i utwierdzenia w łasce wiary i nadziei zbawienia.
Całym sercem błogosławię wszystkim na życie z wiary.

Wasz arcybiskup

† Józef Michalik, Metropolita Przemyski

Przemyśl, 1 III 2009 rok